Psotopolis. Gigawędrówka

Czy da się opowiedzieć dzieciakom o nauce, albo wyjaśnić czym są: GPS, helicobacter pylori, czy też farmaceuta, tak aby nie zasnęły lub z nudy nie zjadły tubki biurowego kleju? Owszem da się! Najlepszym na to dowodem jest ta książka. Naukowe treści przemycone są tu bardo zgrabnie.
Przygody trzech małych Psotnikusów: Złośnicy, Niszczyciela i Szkodnika grasujących i psocących po wydziałach Uniwersytetu Mikołaja Kopernika wciągają w wir śledztwa, rozmaitych zagadek i zadań - często interaktywnych, wymagających wykonania pewnych czynności poza książeczką.
To już kolejna darmowa publikacja, która bije na głowę nie jedną książkę, która zapycha regały w księgarniach. Już sama forma książki jest rewelacyjna. W czasach, w których wszystko jest interaktywne, trzeba się bardzo postarać, żeby utrzymać młodych czytelników przy książce. Psotopolis zdaje się nie mieć z tym problemu. Są rozkładane strony, mapa, rebusy oraz zadania kreatywne. Jest zagadka, śledztwo i szczęśliwe zakończenie, a między tym wszystkim zróżnicowane zadania dla czytelnika. Niektóre z nich to prawdziwe eksperymenty, wymagające założenia gogli, kitla, gumowych rękawiczek mamy i przegrzebania kuchennych szafek w poszukiwaniu składników niezbędnych do przeprowadzenia prawdziwych naukowych eksperymentów. Ba! Żeby tego było mało dostajemy także kilka niezbędnych narzędzi, potrzebnych do rozwiązania niektórych zadań, np. okulary 3D i papierek uniwersalny.
Jednym słowem - zabawa pełną parą. I o to chodzi.
Oczywiście Psotopolis nie były tak rewelacyjną publikacją, gdyby nie świetne, nowoczesne ilustracje i oprawa graficzna Karola Banacha. Brawo Karol!

Reasumując - tak powinna wyglądać większość pomocy edukacyjnych w szkołach.